εταιρικά νέα για Νεοκλασσικός καλλιτέχνης Jean Auguste Δομίνικος Ingres

Νεοκλασσικός καλλιτέχνης Jean Auguste Δομίνικος Ingres

Ο Jean Auguste Δομίνικος Ingres (1780-1867) γεννήθηκε στο Μοντωμπάν, Γαλλία. Οι αντιπροσωπευτικές εργασίες περιλαμβάνουν «το μεγάλο κορίτσι παλατιών» και το «τουρκικό λουτρό».

Jean-Auguste Δομίνικος Ingres ήταν νεοκλασσικός ζωγράφος, αισθητικοί θεωρητικός και εκπαιδευτικός. Το Ingres υπογράμμισε ότι η ζωγραφική πρέπει να δώσει προσοχή στα κόκκαλα, και οι μυ'ες είναι μακριά πίσω. Θεωρεί ότι το υπερβολικά ακριβές σχέδιο των μυών θα γίνει το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αθωότητα της διαμόρφωσης, και θα προκαλέσει ακόμη και τα απόβλητα των μοναδικών ιδεών να κατασταθεί η εργασία μέτρια. Αυτό είναι μια σημαντική αισθητική θεωρία που δεν θεωρήθηκε ποτέ από τους προκατόχους. Το 1814, δημιούργησε «το μεγάλο κορίτσι παλατιών» στην πρόσκληση της βασίλισσας Caroline, η οποία είναι η καλύτερη απόδειξη αυτής της θεωρίας.

Το Ingres υποστηρίζει τη φύση, και οι nude δημιουργίες που αντιπροσωπεύουν τα υψηλότερα επιτεύγματά του δεν είναι συχνά γλυπτές, και είναι ένας συνδυασμός του καθαρισμού των φυσικών εικόνων και της ορθολογιστικής ικανότητας της κλασσικής διαμόρφωσης. Οι nude γυναίκες στις εργασίες του δεν έχουν καμία σκέψη του «τουρκικού λουτρού», καμίας πίστης «στην ομορφιά του Harem», και κανενός στοιχείου οποιασδήποτε εποχής «στην Αφροδίτη», που είναι πραγματικά ένα πορτρέτο της συζύγου του), και είναι εντελώς η καθαρή καλλιτεχνική δημιουργία του καλλιτέχνη. «Η πηγή» είναι η διασημότερη εργασία του. Το άρχισε ως μελέτη στην Ιταλία το 1820 και το τελείωσε στο Παρίσι το 1856. Λέγεται ότι το αρχικό όνομα ήταν «η Αφροδίτη», αλλά μετά από τις δεκαετίες κοσμικής περιπλάνησης, ο ζωγράφος, τροποποίησε το μικρό άγγελο στα πόδια του κοριτσιού, και άλλαξε την τρίχα για να χύσει το μπουκάλι νερό, κάνοντας την ένα αριστούργημα με την κλασσική συμβολική έννοια. Ίσως ο άγγελος καρφώνει την άπειρη νοσταλγία του στο νεολαία-δονούμενο σώμα του κοριτσιού είναι ακριβώς όπως τη βλαστάνοντας μαργαρίτα στα πόδια της, που εξιδρώνουν τη μακράς διαρκείας γοητεία, που δίνει στους ανθρώπους τις ήρεμες σκέψεις και το ατελείωτο timelessness. Το κορίτσι είναι το παιδί της ηλικίας του ζωγράφου, και το αμερικανικό κεφάλαιό της ξεπερνά αυτού όλων των αδελφών της, που συγκεντρώνουν την ομορφιά τους σε μια. Η ομορφιά της φόρμας τέχνης του αγγέλου είναι επιτυχής. Τα nudes στα έργα ζωγραφικής του απορρίπτουν όλα τα αφύσικα στοιχεία, έτσι η ομορφιά τους είναι ένα πρότυπο που μπορεί να λατρευτεί σε οποιαδήποτε εποχή.

Στις 29 Αυγούστου 1780, γεννήθηκε στο Μοντωμπάν. Ο πατέρας του, Joseph Ingres, ήταν ακαδημαϊκός της βασιλικής ακαδημίας των Καλών Τεχνών στο Μοντωμπάν, και η μητέρα του ήταν η κόρη ενός παλατιού wigger, η οποία έλαβε την καλή καλλιτεχνική οικοδόμηση από την παιδική ηλικία. _το 1786, Ingres είμαι στέλνω ένας αποστολή σχολείο από του πατέρας μελέτη, και έπειτα μετα:φέρω ο Τουλούζη ακαδημία μελέτη λεπτός αρθ. Το 1797, πήγε στο Παρίσι και εισήγαγε το στούντιο του νεοκλασσικού κύριου Ζακ Λουί Νταβίντ, με τα σημαντικά επιτεύγματα. Δύο έτη αργότερα, αναγνωρίστηκε École des Beaux-Arts. Το 1801, κέρδισε τα Grand Prix της Ρώμης για αγγελιοφόρο του χρωματίζοντας το «Agamemnon του».

Το Ingres αναγκάστηκε να μείνει στο Παρίσι δεδομένου ότι οι πόλεμοι Napoleon απέτρεψαν το γαλλικό Υπουργείο Οικονομικών από την πληρωμή για την υποτροφία του στη Ρώμη. Διακρίθηκε ως προσωπογράφο και έλαβε την πρώτη επίσημη επιτροπή του το 1804. Το 1805, συνάντησε την οικογένεια Riviere δικαστών στο Παρίσι και δημιούργησε «το πορτρέτο της κυρίας Riviere». Δύο έτη αργότερα, το πορτρέτο εκτέθηκε στην επίσημη έκθεση σαλονιών, η οποία προσέλκυσε τη δημόσια προσοχή.

Το 1806, Ingres που πυροδοτεί για την Ιταλία. Το 1810 παρέμεινε στην Ιταλία και έγινε ζωγράφος πορτρέτου των ναπολεόντειων ανώτερων υπαλλήλων και των αξιωματούχων. Το 1811, προσκεκλημένος για να συμμετέχει στην ανακαίνιση Quirinal το παλάτι, Ingres δημιούργησε Romulus, τον κατακτητή του Άκρον και το όνειρο Ossien. Αυτή η περίοδος σχετικής ευημερίας τερματίστηκε απότομο το 1815 με την πτώση της αυτοκρατορίας Napoleon και την απόσυρση της Γαλλίας από τη Ρώμη. Το Ingres απελπίστηκε με την εργασία και προσέφυγε στους τουρίστες που δημιουργούν τα μικρά πορτρέτα. Τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτών των έργων ζωγραφικής παρουσιάζουν παράξενο έλεγχο Ingres σχεδόν της γραμμής, η αποκάλυψη της προσωπικότητας του προτύπου μέσω θέτει και χειρονομίες των αριθμών, και η απεικόνιση είναι ακριβής και εντυπωσιακή. Αν και αυτά τα πορτρέτα έγιναν θαυμασμένη σειρά Ingres, ο ίδιος τους απομάκρυνε ως μίγμα.

Το 1814, Ingres δημιούργησε «το μεγάλο Palais» και το εξέθεσε στο σαλόνι 1819, η ζωγραφική επιτέθηκε έντονα από τους κριτικούς. Χλεύασαν Ingres για την αποδυνάμωση της μορφής και τη διαστρέβλωση του θηλυκού nude. Ένας κριτικός μιά φορά αστειεύτηκε ότι η γυναίκα στη ζωγραφική έχει πάρα πολλούς τρεις σπονδύλους, και ότι τα άγρια επεκτειμένος ισχία και το rubbery, ανόστεο αριστερό χέρι της αποτελούν μια παρουσία που μπορεί μόνο να υπάρξει στην ερωτική φαντασία του καλλιτέχνη.

Το 1820, Ingres που κινήθηκε προς τη Φλωρεντία, υιοθέτησε ένα παραδοσιακότερο κλασσικό ύφος και δέχτηκε έναν μεγάλο αριθμό επιτροπών για το πορτρέτο. Το 1824, ο «όρκος του Louis ΧΙΙΙ» εκτέθηκε στη Γαλλία, η οποία εγκωμιάστηκε επίσημα, το οποίο τον έκανε επίσης από τον επικριμένο καλλιτέχνη στη Γαλλία στο διασημότερο καλλιτέχνη. Το 1825 άνοιξε το σχολείο του στο Παρίσι. Το 1825, εκλέχτηκε ένα μέλος της βασιλικής ακαδημίας των λεπτών αρθ. Από το 1835 ως το 1841, ήταν Πρόεδρος της γαλλικής ακαδημίας στη Ρώμη, εν τω μεταξύ ήταν κυρίως αρμόδιος για τη διοίκηση και τη διδασκαλία. Κατά τη διάρκεια αυτών των έξι ετών, μόνο τρεις σημαντικές εργασίες ολοκληρώθηκαν. Το 1841, Ingres επέστρεψε στο Παρίσι και συνέχισε να δημιουργεί διάφορες μεγάλες εργασίες. Το 1856, η γέννηση της σημαντικότερης εργασίας «πηγή», που συμβολίζει τη «υψηλή και σοβαρή ομορφιά», χαρακτήρισε τη λαμπρή αιχμή του άρθρου Ingres.

Το 1863, η πόλη του Μοντωμπάν του παρουσίασε με μια χρυσή δάφνη. Πέθανε της πνευμονίας στο Παρίσι στις 14 Ιανουαρίου 1867, στην ηλικία 87.