εταιρικά νέα για Ivan Nikolaevich Kramskoy, ο διοργανωτής και ο ηγέτης του «διακινούμενου σχολείου έκθεσης»

Ivan Nikolaevich Kramskoy, ο διοργανωτής και ο ηγέτης του «διακινούμενου σχολείου έκθεσης»

Το Kramskoy (Иван Николаевич Крамской) ήταν ο διοργανωτής και ο ηγέτης του «διακινούμενου σχολείου έκθεσης» (αναφερόμενος ως «διακινούμενο σχολείο»), και οι καλλιτεχνικές ιδέες του είχαν μια ιδιαίτερη επιρροή στους ρωσικούς ζωγράφους εκείνη τη στιγμή.

Τα πορτρέτα του Kramskoy είναι μια αληθινή και βαθιά αντανάκλαση της κοινωνικής αλλαγής, καθώς οι κριτικοί την βάζουν: «Θα μπορούσε να αποτελέσει μια στοά των σημαντικών καλλιτεχνών και των προεξεχόντων ενεργών στελεχών που συμμετέχθηκαν στη δημοκρατική πρόοδο την παραμονή της επανάστασης Οκτωβρίου, όχι μόνο η δόξα Kramskoy είναι επίσης η δόξα του πορτρέτου.»

Στο μέσο του 19ου αιώνα, με την αποσύνθεση του συστήματος δουλοπάροικων, η Ρωσία ανήγγειλε μέσα την ευημερία του πολιτισμού και του άρθρου. Αφότου πέθαναν το ένα μετά το άλλο Bryulov και Ivanov, μετά από τις προσπάθειες ολόκληρης μιας παραγωγής, στη δεκαετία του '70, με τη ρωσική κριτική του ρεαλισμού η άνοδος της λογοτεχνικής μετακίνησης οδήγησε στην εμφάνιση του διάσημου ρεαλισμού το σχολείο-διακινούμενο σχολείο έκθεσης.

Ο ιδρυτής του ήταν ο Ivan Nikolaevich Kramskoy.

Ο Ivan Nikolaevich Kramskoy γεννήθηκε το 1837 σε μια φτωχή οικογένεια στην πόλη Ostlogozhsk, επαρχία Vronnesh στην κεντρική Ρωσία. Στην παιδική ηλικία του, εργάστηκε ως footman και υπάλληλος στο χωριό. Το 1853, επισκεύασε baseplate με έναν κινητό φωτογράφο. Ήρθε στην Πετρούπολη κατά τύχη και αναγνωρίστηκε στη βασιλική ακαδημία των Καλών Τεχνών στην Πετρούπολη το 1857.

Στις 9 Νοεμβρίου 1863, η βασιλική ακαδημία των Καλών Τεχνών στην Πετρούπολη διοργάνωνε μια μεγάλη τελετή για να αναγγείλει τον τίτλο του μεγάλου χρυσού ανταγωνισμού ζωγραφικής βραβείων. Τα μέλη της Επιτροπής ακαδημίας, όλα που φορούν τις κορδέλλες μεταλλίων, κάθισαν επισήμως στο σκούρο πράσινο βελούδο. μακρύς πίνακας. Ο ηλικιωμένος δούκας Gagarin διάβασε έξω την απόφαση της Επιτροπής ακαδημίας σε έναν σοβαρό τόνο: «Ο ανταγωνισμός ζωγραφικής για το μεγάλο χρυσό μετάλλιο για να γιορτάσει τη 100η επέτειο της ακαδημίας έχει αποφασίσει να πάρει τον τίτλο «συμπόσιο στο παλάτι Vargara»: Καθμένος στο Θεό θρόνων που περιβλήθηκε από τους Θεούς και τους ήρωες, το κοράκι εσκαρφάλωσε στους λύκους ώμων του… που χαράζουν το φεγγάρι, που τρέχει μέσω των αψίδων του παλατιού Valgara…» Αυτή τη στιγμή, τα 14 ποιοι στάθηκαν απέναντι από σιωπηλά ακουσμένος την απόφαση ένας των σπουδαστών ήταν λεπτός, χλωμός νεαρός άνδρας με μια αραιή γενειάδα. Περπάτησε επάνω στον κοσμήτορα και είπε επισήμως: «Έχουμε ρωτήσει ότι το κολλέγιο πολλές φορές για την άδεια να δημιουργήσουν οι εικόνες σύμφωνα με τις επιθυμίες μας, αλλά, η επιτροπή έδωσε το κανένα θα ικανοποιήσει, έτσι επιθυμήσαμε ελεύθερο οι ίδιοι από αυτήν την δουλεία και μας δίνουμε το δίπλωμα του ελεύθερου καλλιτέχνη». Ο νεαρός άνδρας που στάθηκε επάνω να μιλήσει ήταν Kramskoy. Ο πίνακας κολλεγίου απέρριψε τελικά τα αιτήματα 14 σπουδαστών και ανήγγειλε την αποβολή τους.

Το 1865, με Kramskoy ως πυρήνα, αυτοί οι 14 νέοι σπουδαστές διαμόρφωσαν ένα συνεταιριστικό εργοστάσιο καλλιτεχνών, και διαφήμισαν για να αναλάβουν τη διάφορη εργασία τέχνης. Το σπίτι που νοικίασαν σε Andmiradesky έγινε ευχάριστη, κοινοτική κολεκτίβα. Κάθε καλοκαίρι, αφήνουν το κεφάλαιο και πηγαίνουν στους ανθρώπους που σκιαγραφούν και που χρωματίζουν κάθε χειμώνας, συμμετέχουν στις νέες δημιουργίες και συζητούν τα θέματα ότι ο καθένας φροντίζει για ενθουσιωδώς. Όπως το ποίημα Durinov λέει: «Στην εστία του σπιτιού τίποτα δεν άναψε, αλλά η φλόγα η καθεμία της αγάπης για τη ρωσική ζωγραφική έκαιγε…».

Το χειμώνα 1868, Mashayedov, ένας ζωγράφος από τη Μόσχα, πρότεινε την καθιέρωση της των «ένωσης έκθεσης ρωσικών καλλιτεχνών περιοδεύοντας». Για να είναι σε θέση να εκτιμήσει τις εργασίες τους, σπάζοντας κατά συνέπεια το μονοπώλιο της τέχνης από τη βασιλική οικογένεια και την αριστοκρατία, και ταλαντεμένος τα σχόλια. Άλλοι που υποστηρίζουν ενεργά αυτήν την πρόταση στη Μόσχα είναι διάσημοι ζωγράφοι όπως Berov, Plyanyshnikov, Savrasov και Makovsky, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι δάσκαλοι του σχολείου της Μόσχας της ζωγραφικής. Αυτή η πρωτοβουλία έλαβε μια θερμή απάντηση από το συνεταιριστικό εργοστάσιο καλλιτεχνών Debao.

Το φθινόπωρο 1870, συμφώνησαν από κοινού σχετικά με τα καταστατικά της διακινούμενης ένωσης έκθεσης, που δηλώνει το σκοπό τους: «Ο σκοπός το διακινούμενο σύνδεσμο έκθεσης είναι να κατασταθεί πιθανό για τους κατοίκους των επαρχιών να αναγνωρίσουν τα επιτεύγματα της ρωσικής τέχνης».

Στις 21 Νοεμβρίου 1871, η πρώτη έκθεση των έργων ζωγραφικής που οργανώθηκε από την κοινωνία άνοιξε στην Πετρούπολη. Οι εργασίες που συμμετείχαν σε αυτήν την έκθεση περιέλαβαν Berov «του κυνηγού πρωί υπολοίπου», πετώντας κορακιών», Shishkin «Savrasov «στο δάσος πεύκων» και άλλα 46 κομμάτια, τα οποία εγκωμιάστηκαν θερμά από το ακροατήριο.

Την άνοιξη 1872, η έκθεση άνοιξε στη Μόσχα, και ταξίδεψε έπειτα στις θέσεις όπως Kyiv και Kharkov, και χαιρετίστηκε θερμά παντού. Ο διάσημος κριτικός Stasov και ο διάσημος συλλέκτης Trejakov έγιναν η ισχυρή υποστήριξη αυτού του σχολείου της ζωγραφικής, δίνοντας τη ισχυρή υποστήριξη στους νέους ζωγράφους και πνευματικά και υλικά. Όπως ο συγγραφέας saltykov-Shedrin είπε: «Από τώρα και στο εξής, τα ρωσικά έργα της τέχνης που εσωκλείονται στην Πετρούπολη ή στην ακαδημία των Καλών Τεχνών θα είναι κάτι που η καθεμία μπορεί να απολαύσει.» Τα έργα ζωγραφικής του Kramskoy η φήμη του έγιναν βαθμιαία διάσημα σε όλη τη χώρα, η ζωή του βελτιώθηκε, και βγήκε συχνά της αριστοκρατικής κοινωνίας. Προκειμένου να είναι πλούσιος, συνέχισε να χρωματίζει όλη την ημέρα, και ακόμη και προτού να φθάσει σε 50, ήταν παλαιός και ασθενικά.

Το 1887, όταν χρωμάτιζε Kramskoy ένα πορτρέτο ενός γιατρού που ονομάστηκε Rauchpus, κατέρρευσε μπροστά από τη ζωγραφική και πέθανε.